Lytt til artikkelen:

Komedie

Regi: Charlotte Blom

Dianas bryllup

Med: Marie Blokhus, Pål Sverre Hagen, Jannike Kruse, Olav Waastad
Kinofilm

I 1981, same dag som Diana og Charles giftar seg i England, giftar Liv (Blokhus) og Terje (Hagen) seg i Sarpsborg. Dottera Diana er allereie fødd, og me følgjer foreldra hennar og naboane (Kruse og Waastad) fram til den dagen Diana sjølv skal gifta seg.

Parproblem

Dianas bryllup er basert på ein enkel, men god idé: Å leggja handlinga parallelt med det offentlege livet til folkeprinsessa Diana byr på gode knaggar for å hugsa kor ein sjølv var i livet på dei gjevne tidspunkta. Terje og Liv som Charles og Diana funkar som samanlikning, sidan ingen av para kan skuldast for å ha eit knirkefritt samliv. Eg trur det er meininga at me skal få eit mangefasettert inntrykk av hovudrollene, men dei fell ned på sine eigne klisjear, så det blir vanskeleg å landa noko særleg sympati med dei.

Eg skjønar at Liv og Terje skal ha eit turbulent, men lidenskapeleg forhold, men forakta dei legg for dagen når dei kranglar, verkar liksom ikkje ispedd kjærleik. Då blir det vanskeleg å heia på dei, og det blir også vanskeleg å le.

Herreguuuud!

Det er mykje ubehag i Dianas bryllup, eg veit berre ikkje om det er ubehageleg på den måten filmskaparen hadde lagt opp til. Og eg veit ikkje om eg klarar heilt plassera ubehaget utan å framstå som surmaga og prippen. Eg synest ikkje det er morosamt å sjå på at den griseaktig framstilte naboen heller har lyst å ligga med Liv. Det er meir nedstemmande enn komisk.

Eg får vondt i øyra av all den skjerande banninga som vert framført så intenst høglydt. Er det fordi eg skal kjenna på korleis oppveksten til Diana og broren må ha vore? Eller skal det reflektera arbeidarklassebakgrunnen? I så fall hadde eg vore meir overtydd om i det minste éin person snakka med østfolddialekt.

Men mest av alt lurar eg på om banninga er plassert for at det er meininga at eg skal le av dei krasse, enkle orda, framførte som om dei stod på ei revyscene. Det slår i så fall aldeles feil ut på meg, for eg ler ikkje. Og det må jo vera meininga at ein skal le av ein komedie, for svarte hælvætte!

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar
i Dag og Tid.