Kvasimiljø og kvasimusikk
Ullent dansk harrydrama finn aldri retninga.
Håkon Moe, Ameli Isungset Agbota, Bjørn Willberg Andersen og Monica Hjelle spelar gitaristane.
Foto: Den Nationale Scene
Den Nationale Scene, Lille Scene
Line Knutzon og Jens Hellemann (komponist):
Gitaristene
Omsett av Cathrine Telle og Kjersti Fjeldstad
Regi: Cathrine Telle
Musikalsk ansvarleg: Bjørn Willberg Andersen
Den danske dramatikaren Line Knutzon har gjeve grokraft til mange originale teaterhendingar dei siste 20 åra.
Stykket Gitaristene, som Den Nationale Scene no speler, søker å gi eit innblikk i eit litt slite musikarunivers.
Arrogant haldning
Diverre klarer korkje teksten eller framføringa å formidle noko truverdig. Ein får faktisk kjensla av ei arrogant haldning til eit visst miljø og ei viss musikkform. Karakterane er flate og klisjéaktige, og låtane dei syng, verkar som vondsinna parodiar på heimesnikra nachspielviser. Det er nok meininga vi skal le, men det er ikkje morosamt i seg sjølv at ein song er dårleg. Nei og atter nei!
Dette er ikkje dei fire skodespelarane si skuld. Alle syng og trakterer gitarane riktig så bra, og dei gjer mange heiderlege forsøk på ærleg og ekte skodespel. Men finst det nokon skodespelarar i verda som kunne berge dette? Eg trur ikkje det.
God idé
Utgangspunktet for stykket er at ein velkjent visepopartist er død, og ein gjeng vener av han møtest for å øve inn eit knippe av låtane hans til minnestunda. Ideen er for så vidt god. Det er ikkje godt å seie kor mykje som er att av Line Knutzons originaltekst, men slik stykket vert spelt i Bergen, er det langt mellom dei spenstige drammane.
Det er sjeldan interessant, og det er svært sjeldan vittig. Men det alvorlegaste er at stykket verkar nedlatande overfor folkekulturen og frir til åndssnobberiet.
Danskane har på mange måtar ei rausare innstilling enn oss når det gjeld høg- og lågkultur. Det er ikkje alt dansk som verkar like bra i Noreg. Sånn er det berre.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Den Nationale Scene, Lille Scene
Line Knutzon og Jens Hellemann (komponist):
Gitaristene
Omsett av Cathrine Telle og Kjersti Fjeldstad
Regi: Cathrine Telle
Musikalsk ansvarleg: Bjørn Willberg Andersen
Den danske dramatikaren Line Knutzon har gjeve grokraft til mange originale teaterhendingar dei siste 20 åra.
Stykket Gitaristene, som Den Nationale Scene no speler, søker å gi eit innblikk i eit litt slite musikarunivers.
Arrogant haldning
Diverre klarer korkje teksten eller framføringa å formidle noko truverdig. Ein får faktisk kjensla av ei arrogant haldning til eit visst miljø og ei viss musikkform. Karakterane er flate og klisjéaktige, og låtane dei syng, verkar som vondsinna parodiar på heimesnikra nachspielviser. Det er nok meininga vi skal le, men det er ikkje morosamt i seg sjølv at ein song er dårleg. Nei og atter nei!
Dette er ikkje dei fire skodespelarane si skuld. Alle syng og trakterer gitarane riktig så bra, og dei gjer mange heiderlege forsøk på ærleg og ekte skodespel. Men finst det nokon skodespelarar i verda som kunne berge dette? Eg trur ikkje det.
God idé
Utgangspunktet for stykket er at ein velkjent visepopartist er død, og ein gjeng vener av han møtest for å øve inn eit knippe av låtane hans til minnestunda. Ideen er for så vidt god. Det er ikkje godt å seie kor mykje som er att av Line Knutzons originaltekst, men slik stykket vert spelt i Bergen, er det langt mellom dei spenstige drammane.
Det er sjeldan interessant, og det er svært sjeldan vittig. Men det alvorlegaste er at stykket verkar nedlatande overfor folkekulturen og frir til åndssnobberiet.
Danskane har på mange måtar ei rausare innstilling enn oss når det gjeld høg- og lågkultur. Det er ikkje alt dansk som verkar like bra i Noreg. Sånn er det berre.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Det er sjeldan interessant, og det er svært sjeldan vittig.
Fleire artiklar
Eva Vezjnavets, psevdonym for Svjatlana Kurs, blir sett på som ein av dei mest originale samtidsforfattarane frå Belarus, skriv forlaget.
Foto: Alenz Kazlova
Stort frå Belarus
Eva Vezjnavets skriv med fandenivaldsk sorg over heimlandet.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Eit utval Tik-Tok-augneblinkar. Frå venstre Klassekampen-journalist Jo Røed Skårderud, som kallar seg Surjournalist, nyhendeprofilen Dylan «News Daddy» Page og Donald Trump som seier at han vil vurdere TikTok-forbodet.
Skjermdump
Nyhende ifølgje TikTok
Barn og ungdom føretrekkjer TikTok som nyhendekanal. Der opererer ferske nyhendeprofilar side om side med redaktørstyrte medium og propagandistar.
West German Film Director Werner Herzog, on the roof of the Festival Palace for the presentation of his film Where the Green Ants Dream at 37th International Cannes Film Festival, May 14, 1984, Cannes, France.
Foto: Michel Lipchitz / AP / NTB
Herzogs grenselause liv
Werner Herzog har levd eit vilt og romantisk liv, alltid klar til å ofre alt for kunsten.
Sunniva Gylver framfor Fagerborg kyrkje, der ho er prest i dag.
Foto: Svein Gjerdåker
Den nye biskopen i Oslo, Sunniva Gylver, lever i trua på at Jesus er Guds son.
– Eg talar med Gud nesten heile tida