Nationaltheatret

Taylor Mac:

Holiday Sauce – Pandemic

Strøymd frå New York

Sist laurdag vart altså Den internasjonale Ibsen-prisen, som den norske regjeringa etablerte i 2008, overrekt virtuelt frå Nationaltheatret til New York i ei livesending. Anne Lindmo innleidde prisutdelinga i ein times program saman med komitéleiar Ingrid Lorentzen og teatersjef Hanne Tømta.

Det vart mykje panegyrikk tileigna vinnaren, den overmåte mangesidige kunstnaren Taylor Mac, som er både skodespelar, dramatikar, dragartist, songar og komponist. Innleiingssendinga vart òg krydra med to vakre songleg-musikalske innslag frå Nils Bech.

Satirisk brodd

Ser ein på merittlista til Taylor Mac og kva som synest vere det kunstnarlege ærendet hans, er det ingen grunn til å tvile på at prisen er fortent. Han har openbert makta å handsame dei tradisjonelle omgrepa for teater og musikk på ein personleg og original måte. Han skjøner tida han lever i, og finn den rette satiriske brodden for å skildre nett det.

Så er berre spørsmålet om framsyninga som vart strøymd i samband med prisutdelinga, gav den fullgode kvitteringa for prisen.

Damene Lindmo, Lorentzen og Tømte tykte heilt klårt det, ut frå det vi fekk sjå og høyre av dei etterpå. Festleg, fargerikt og musikalsk var det òg, absolutt. Det spørst likevel om vi alle er fullt så overtydde av dette dømet.

Som musikkvideo

Dragshoweffekten som ramme rundt ei satirisk framsyning verkar ikkje, oppriktig talt, så svært teatralt fornyande i 2020. Og trass i alle gode, intelligente poeng og morosame på-hovudet-vinklingar av omgrepa jul, familie, vennskap, kjønn og identitet, ja, for ikkje å gløyme den flotte musikken, skal det ganske mykje til for at vi skal tykkje ei framsyning og ein scenekunstnar opnar «nye dimensjonar til teaterkunsten», som Lorentzen erklærte det.

Framsyninga Holiday Sauce – Pandemic framstod, slik ho vart formidla her, mest som ein times musikkvideo. (Ja orsak, men det var i alle høve ikkje langt ifrå.) Eg kjenner meg ganske viss på at Taylor Mac har gjort andre ting som formmessig har verka langt meir idérikt og utfordrande enn dette. For det er vel ikkje det vi skal ta til oss som nyskapande teater – videocollage?

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.