Arkivet: The Oxford American
Årets sommarutgåve av bladet (t.v.) og omslaget til boka som kom ut i 2012.
For dei som vil orientere seg mot rock, pop, blues, og country som lesarar, med eit blikk mot både det nye og det gamle, det aktuelle og det historiske, er det lett å gripe til eit britisk musikkmagasin i møtet med norske kioskhyller – ikkje minst om du også vil følgje med på det som skjer i USA.
Men det finst alternativ, og somme av dei har rett mykje å by på. Få eg kjenner, har fått opp auga for strålande The Oxford American, som rett nok ikkje eksklusivt er eit musikkblad, men som har bydd på mykje framifrå musikkskriving frå og om dei amerikanske sørstatane sidan det vart stifta i 1992, i Oxford i Mississippi, av Marc Smirnoff.
Ein titt innom nettsidene vil gi deg eit bilete av breidda og djupna, men ein endå betre måte å få ein smak på, er å skaffe seg The Oxford American Book of Great Music Writing (2012), redigert av Smirnoff, som samlar høgdepunkt frå den rike bladhistoria. Boka er rett og slett framifrå, med tekstar om Leadbelly, Bessie Smith, My Morning Jacket, Jim White, Dusty Springfield og Captain Beefheart, for å nemne ein litt tilfeldig brøkdel. Mellom favorittane mine finst Joe Saccos teikneserie «Portrait of the Artist as an Aging Lightnin’ Hopkins Enthusiast». Og kor mange bøker kan by på eit føreord av Van Dyke Parks?
Øyvind Vågnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
For dei som vil orientere seg mot rock, pop, blues, og country som lesarar, med eit blikk mot både det nye og det gamle, det aktuelle og det historiske, er det lett å gripe til eit britisk musikkmagasin i møtet med norske kioskhyller – ikkje minst om du også vil følgje med på det som skjer i USA.
Men det finst alternativ, og somme av dei har rett mykje å by på. Få eg kjenner, har fått opp auga for strålande The Oxford American, som rett nok ikkje eksklusivt er eit musikkblad, men som har bydd på mykje framifrå musikkskriving frå og om dei amerikanske sørstatane sidan det vart stifta i 1992, i Oxford i Mississippi, av Marc Smirnoff.
Ein titt innom nettsidene vil gi deg eit bilete av breidda og djupna, men ein endå betre måte å få ein smak på, er å skaffe seg The Oxford American Book of Great Music Writing (2012), redigert av Smirnoff, som samlar høgdepunkt frå den rike bladhistoria. Boka er rett og slett framifrå, med tekstar om Leadbelly, Bessie Smith, My Morning Jacket, Jim White, Dusty Springfield og Captain Beefheart, for å nemne ein litt tilfeldig brøkdel. Mellom favorittane mine finst Joe Saccos teikneserie «Portrait of the Artist as an Aging Lightnin’ Hopkins Enthusiast». Og kor mange bøker kan by på eit føreord av Van Dyke Parks?
Øyvind Vågnes
Fleire artiklar
Eva Vezjnavets, psevdonym for Svjatlana Kurs, blir sett på som ein av dei mest originale samtidsforfattarane frå Belarus, skriv forlaget.
Foto: Alenz Kazlova
Stort frå Belarus
Eva Vezjnavets skriv med fandenivaldsk sorg over heimlandet.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Eit utval Tik-Tok-augneblinkar. Frå venstre Klassekampen-journalist Jo Røed Skårderud, som kallar seg Surjournalist, nyhendeprofilen Dylan «News Daddy» Page og Donald Trump som seier at han vil vurdere TikTok-forbodet.
Skjermdump
Nyhende ifølgje TikTok
Barn og ungdom føretrekkjer TikTok som nyhendekanal. Der opererer ferske nyhendeprofilar side om side med redaktørstyrte medium og propagandistar.
West German Film Director Werner Herzog, on the roof of the Festival Palace for the presentation of his film Where the Green Ants Dream at 37th International Cannes Film Festival, May 14, 1984, Cannes, France.
Foto: Michel Lipchitz / AP / NTB
Herzogs grenselause liv
Werner Herzog har levd eit vilt og romantisk liv, alltid klar til å ofre alt for kunsten.
Sunniva Gylver framfor Fagerborg kyrkje, der ho er prest i dag.
Foto: Svein Gjerdåker
Den nye biskopen i Oslo, Sunniva Gylver, lever i trua på at Jesus er Guds son.
– Eg talar med Gud nesten heile tida