Løfta
Israel Nash har laga si beste plate så langt.
Rock
Israel Nash:
Lifted
Loose/Border
Kvar sommar har si nye americanaplate, og i 2018 er det Lifted som har fått flest rundar i spelaren, eit ganske så suverent karrierehøgdepunkt for nordamerikanske Israel Nash.
Tittelen er alt anna enn tilfeldig, for Nash har store ambisjonar: Han ønskjer å løfte lyttaren, slik han sjølv vert løfta av å lytte til – og lage – musikk. Lifted har vorte ei melodisterk plate, nydeleg arrangert, i eit klassisk rockeuttrykk der steelgitarar, piano med romklang, strykarar og blåsarar får fylle rommet.
Både Barn Doors and Concrete Floors (2011) og Israel Nash’s Rain Plans (2013) har vorte omtala på desse sidene, album der Nash markerte seg som ein solid, tradisjonsmedviten låtskrivar. Her når han eit nytt nivå.
Lifted er laga i Plum Creek Sound, eit heimebygd studio ved huset til Nash på ein ranch i Texas. Der har han gjort lydopptak i heilt nære omgivnader, av froskar og grashopper, klukkande vatn og mangt anna, noko som gir denne plata ei heilt særeigen kjensle av å vere lokalisert i eit bestemt miljø. Til same tid tilfører det episke lydbiletet ei kjensle av den overveldande, opne himmelen over det texanske landskapet, noko uavslutta som kontrasterer fint mot det konkrete og det nære.
Jesse Chandler (Mercury Rev, Midlake) har arrangert, blåsarane er det musikarar frå Austin-bandet Grupo Fantasma som står for, og eit par av medlemmane i Wild Child har sørgt for strykarane. Med på produsentsida er Ted Young (Kurt Vile, The Rolling Stones). Det dreier seg om kvalitet i alle ledd.
Nash plukkar fritt og elegant frå tradisjonen, og er utstyrt med ei røyst som i låten «Sweet Springs» gjer han i stand til å synge eit korarrangement som er bada i herlege Beach Boys-vibbar. Sporet vert introdusert med ein stemningsskapande instrumentalsnutt, og slik er også anslaget på Lifted, som opnar med allsongvenlege «Rolling On». Og ta ein lytt til «Strong Was The Night» (med svalande «shalala») og «Golden Fleeces», det knallsterke paret med songar som får æra av å runde av dette albumet, som eg tippar vil hevde seg godt på i alle fall mi årsbeste-liste.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rock
Israel Nash:
Lifted
Loose/Border
Kvar sommar har si nye americanaplate, og i 2018 er det Lifted som har fått flest rundar i spelaren, eit ganske så suverent karrierehøgdepunkt for nordamerikanske Israel Nash.
Tittelen er alt anna enn tilfeldig, for Nash har store ambisjonar: Han ønskjer å løfte lyttaren, slik han sjølv vert løfta av å lytte til – og lage – musikk. Lifted har vorte ei melodisterk plate, nydeleg arrangert, i eit klassisk rockeuttrykk der steelgitarar, piano med romklang, strykarar og blåsarar får fylle rommet.
Både Barn Doors and Concrete Floors (2011) og Israel Nash’s Rain Plans (2013) har vorte omtala på desse sidene, album der Nash markerte seg som ein solid, tradisjonsmedviten låtskrivar. Her når han eit nytt nivå.
Lifted er laga i Plum Creek Sound, eit heimebygd studio ved huset til Nash på ein ranch i Texas. Der har han gjort lydopptak i heilt nære omgivnader, av froskar og grashopper, klukkande vatn og mangt anna, noko som gir denne plata ei heilt særeigen kjensle av å vere lokalisert i eit bestemt miljø. Til same tid tilfører det episke lydbiletet ei kjensle av den overveldande, opne himmelen over det texanske landskapet, noko uavslutta som kontrasterer fint mot det konkrete og det nære.
Jesse Chandler (Mercury Rev, Midlake) har arrangert, blåsarane er det musikarar frå Austin-bandet Grupo Fantasma som står for, og eit par av medlemmane i Wild Child har sørgt for strykarane. Med på produsentsida er Ted Young (Kurt Vile, The Rolling Stones). Det dreier seg om kvalitet i alle ledd.
Nash plukkar fritt og elegant frå tradisjonen, og er utstyrt med ei røyst som i låten «Sweet Springs» gjer han i stand til å synge eit korarrangement som er bada i herlege Beach Boys-vibbar. Sporet vert introdusert med ein stemningsskapande instrumentalsnutt, og slik er også anslaget på Lifted, som opnar med allsongvenlege «Rolling On». Og ta ein lytt til «Strong Was The Night» (med svalande «shalala») og «Golden Fleeces», det knallsterke paret med songar som får æra av å runde av dette albumet, som eg tippar vil hevde seg godt på i alle fall mi årsbeste-liste.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Eva Vezjnavets, psevdonym for Svjatlana Kurs, blir sett på som ein av dei mest originale samtidsforfattarane frå Belarus, skriv forlaget.
Foto: Alenz Kazlova
Stort frå Belarus
Eva Vezjnavets skriv med fandenivaldsk sorg over heimlandet.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Eit utval Tik-Tok-augneblinkar. Frå venstre Klassekampen-journalist Jo Røed Skårderud, som kallar seg Surjournalist, nyhendeprofilen Dylan «News Daddy» Page og Donald Trump som seier at han vil vurdere TikTok-forbodet.
Skjermdump
Nyhende ifølgje TikTok
Barn og ungdom føretrekkjer TikTok som nyhendekanal. Der opererer ferske nyhendeprofilar side om side med redaktørstyrte medium og propagandistar.
West German Film Director Werner Herzog, on the roof of the Festival Palace for the presentation of his film Where the Green Ants Dream at 37th International Cannes Film Festival, May 14, 1984, Cannes, France.
Foto: Michel Lipchitz / AP / NTB
Herzogs grenselause liv
Werner Herzog har levd eit vilt og romantisk liv, alltid klar til å ofre alt for kunsten.
Sunniva Gylver framfor Fagerborg kyrkje, der ho er prest i dag.
Foto: Svein Gjerdåker
Den nye biskopen i Oslo, Sunniva Gylver, lever i trua på at Jesus er Guds son.
– Eg talar med Gud nesten heile tida