Regelbrot og middagshøgder
Rufus Wainwright har laga sitt niande studioalbum.
Rufus Wainwright viser fram sine sterkaste sider som popkomponist, meiner Øyvind Vågnes.
Pressefoto
Rock
Rufus Wainwright:
Unfollow the Rules
BMG
«Unfollow the rules», syng Rufus Wainwright i pianoballaden som utgjer tittelsporet på den nye plata si. Med det gjer han kreativ bruk av eit nyord vi kjenner frå sosiale medium, slik at det å halde opp med å følgje vert eit aktivt val – eit regelbrot. Snertent!
Det niande studioalbumet frå Wainwright er det første på plateselskapet BMG, som slår på stortromma i presseskrivet når dei lanserer utgivinga. Det dreier seg om både ei oppsummering og eit klimaks, står det å lese, og ikkje berre det: Unfollow the Rules skal ha same prominente plass i diskografien til Wainwright som Graceland (1986) fekk for Paul Simon eller The Future (1992) fekk for Leonard Cohen.
Midtvegs i livet
I hyperbolske ordelag får vi høyre at ein artist like gjerne kan vere i toppform midtvegs i livet som i tidlege, visjonære og energiske år eller seine, kloke og avklarte år. Rufus vert 47 år om eit par veker, men middagshøgda vert rydda av vegen som mogleg problemstilling før denne meldaren har høyrt ein tone.
Dermed er lytteinstruksen klar. Når eit verk alt i utgangspunktet er omtalt som eit karrierehøgdepunkt, skapar det ei litt nervøs stemning ved første gjennomlytt. Etter nokre minutt vel eg å kvitte meg med presseskrivet, denne sjangeren som så ofte utfører den tildelte oppgåva si best når forfattaren held seg relativt informativ og nøktern og ikkje lurer på om albumet representerer «ein absolutt harmoni i balansen mellom innhald og form», som det heiter her.
Mange godbitar
Og då, når songane får tale for seg sjølve, viser det seg at dette nye albumet lèt Wainwright vise fram fleire av sine sterkaste sider som popkomponist, og, ikkje minst, popsongar. Mannen har ei røyst som eignar seg både for lett lakoniske observasjonar og for patos der det trengst, og her dreier det seg om ein artist som meistrar balansen til fingerspissane. Som det heiter i «Peaceful Afternoon», som både feirar det livslange forholdet og ser fram mot det siste farvelet med det jordiske livet ein fredfull ettermiddag: «Between sex and death and tryin’ to keep the kitchen clean/ remember wild roses bloom best in ruins forever after.»
Slike godbitar er det herleg mange av på Unfollow the Rules. Gamle og nye lyttarar kan trygt finne vegen til desse songane, middagshøgd eller ei, og gi seg i kast med materialet heilt utan lytteinstruks.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rock
Rufus Wainwright:
Unfollow the Rules
BMG
«Unfollow the rules», syng Rufus Wainwright i pianoballaden som utgjer tittelsporet på den nye plata si. Med det gjer han kreativ bruk av eit nyord vi kjenner frå sosiale medium, slik at det å halde opp med å følgje vert eit aktivt val – eit regelbrot. Snertent!
Det niande studioalbumet frå Wainwright er det første på plateselskapet BMG, som slår på stortromma i presseskrivet når dei lanserer utgivinga. Det dreier seg om både ei oppsummering og eit klimaks, står det å lese, og ikkje berre det: Unfollow the Rules skal ha same prominente plass i diskografien til Wainwright som Graceland (1986) fekk for Paul Simon eller The Future (1992) fekk for Leonard Cohen.
Midtvegs i livet
I hyperbolske ordelag får vi høyre at ein artist like gjerne kan vere i toppform midtvegs i livet som i tidlege, visjonære og energiske år eller seine, kloke og avklarte år. Rufus vert 47 år om eit par veker, men middagshøgda vert rydda av vegen som mogleg problemstilling før denne meldaren har høyrt ein tone.
Dermed er lytteinstruksen klar. Når eit verk alt i utgangspunktet er omtalt som eit karrierehøgdepunkt, skapar det ei litt nervøs stemning ved første gjennomlytt. Etter nokre minutt vel eg å kvitte meg med presseskrivet, denne sjangeren som så ofte utfører den tildelte oppgåva si best når forfattaren held seg relativt informativ og nøktern og ikkje lurer på om albumet representerer «ein absolutt harmoni i balansen mellom innhald og form», som det heiter her.
Mange godbitar
Og då, når songane får tale for seg sjølve, viser det seg at dette nye albumet lèt Wainwright vise fram fleire av sine sterkaste sider som popkomponist, og, ikkje minst, popsongar. Mannen har ei røyst som eignar seg både for lett lakoniske observasjonar og for patos der det trengst, og her dreier det seg om ein artist som meistrar balansen til fingerspissane. Som det heiter i «Peaceful Afternoon», som både feirar det livslange forholdet og ser fram mot det siste farvelet med det jordiske livet ein fredfull ettermiddag: «Between sex and death and tryin’ to keep the kitchen clean/ remember wild roses bloom best in ruins forever after.»
Slike godbitar er det herleg mange av på Unfollow the Rules. Gamle og nye lyttarar kan trygt finne vegen til desse songane, middagshøgd eller ei, og gi seg i kast med materialet heilt utan lytteinstruks.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Eva Vezjnavets, psevdonym for Svjatlana Kurs, blir sett på som ein av dei mest originale samtidsforfattarane frå Belarus, skriv forlaget.
Foto: Alenz Kazlova
Stort frå Belarus
Eva Vezjnavets skriv med fandenivaldsk sorg over heimlandet.
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Eit utval Tik-Tok-augneblinkar. Frå venstre Klassekampen-journalist Jo Røed Skårderud, som kallar seg Surjournalist, nyhendeprofilen Dylan «News Daddy» Page og Donald Trump som seier at han vil vurdere TikTok-forbodet.
Skjermdump
Nyhende ifølgje TikTok
Barn og ungdom føretrekkjer TikTok som nyhendekanal. Der opererer ferske nyhendeprofilar side om side med redaktørstyrte medium og propagandistar.
West German Film Director Werner Herzog, on the roof of the Festival Palace for the presentation of his film Where the Green Ants Dream at 37th International Cannes Film Festival, May 14, 1984, Cannes, France.
Foto: Michel Lipchitz / AP / NTB
Herzogs grenselause liv
Werner Herzog har levd eit vilt og romantisk liv, alltid klar til å ofre alt for kunsten.
Sunniva Gylver framfor Fagerborg kyrkje, der ho er prest i dag.
Foto: Svein Gjerdåker
Den nye biskopen i Oslo, Sunniva Gylver, lever i trua på at Jesus er Guds son.
– Eg talar med Gud nesten heile tida