Nynorsk

Kjartan Hatløy

Sørbøvåg

Kvifor går ikkje det norske folk over til nynorsk, i staden for bokmål? Folket kunne iallfall trenge det, ikkje minst arbeidarklassen so no bur i byar. Nynorsk – eit språk – rett nok frå først språket til bondeklassen, men som først og sist er utvikla i kamp mot overklassen og dei dansk-tyske slektene, alle dei konservative krefter, kyrkja irekna. Språkleg aktivisme mot politisk elite og førebels overmakt, der er nynorsken, der bør han vere. Det er ikkje berre eit spørsmål om det skal stå fram eller frem, ikkje eller ikke. Nynorsk er radikalisme politisk. Ein markør om at ein vil vere byrg norsk – ikkje halvdansk som bokmålet er. Eller er det ikkje lenger trong for å markere at ein vil vere sjølvtrygg norsk? Nynorsk bør framleis fremje det nasjonale, for det er også det demokratiske. Folkestyre er noko for små parlament. Det vert umogleg for folket å ha styring i den sentralstaten som Merkel og Juncker planlegg for. Nynorsk skrift markerer det språkleg stolte norske. EU må kastast ut frå Noreg att. Nynorsken hjelper til. Slik ser eg det.

Alle oppegåande frå vidaregåande av burde gå over til å nytte nynorsk, i alle fall dei frå Oslo aust. Slik kunne dei språkleg markere motstanden mot desse vestkantfamiliane som i tusentals har arva pengar og makt. Kvifor skal austkantfolket skrive på språket til høgrekreftene, slike som Erna Solberg og hennar trufaste, som Røkke, Fredriksen og Thon? Språk(målføre) er noko medvitne folk vel. Det bør vere samvitssak og hjartesak. I alle fall og som ei byrjing bør dei i leiinga i Raudt, SV og MDG gå over til nynorsk språk som ei medvite politisk handling, som eit språkleg teikn på deira radikalisme. Og slutte å skrive «fremtiden».

Og litterært?

Bokmålet har Henrik Ibsen, Knut Hamsun, Finn Alnæs, Per Petterson og nokre få til brukt. Elles har dei brukt nynorsk, dei som det er noko å bry seg med.

Kjartan Hatløy er forfattar
og røyrleggjar.