For ikkje så lenge sidan fortalde ein ven av meg ei lita historie om ein kollega av seg. Det skjedde i lunsjen på jobb, sa han, at fire av dei fem tilsette på den vesle arbeidsplassen hans sat rundt same bord og snakka om kjærastar og ektefelle. Då den eldste av dei fire, ein mann i slutten av femtiåra, fekk eit spørsmål om ektefellen sin, som han hadde vore gift med i snart 30 år, om ikkje han var veldig glad for at han hadde treft nett henne, 30 år er jo ikkje alle forunnt, trekte han berre på skuldrene, «tja, ho er vel like bra som kven som helst?». Som ikkje høyrest særleg romantisk ut, kan hende, men som likevel er det. For kjærleiken har betre livsvilkår om ein held seg unna tankar og styringsprinsipp som «berre deg» og «utan deg er eg ingenting».

– Og er det kanskje litt dit du vil med «Det kunne vært verre», den nye TV-serien din, spør eg Espen Eckbo over ein litt middels kaffi på ein litt middels, men heilt grei kaffistad.

– Eg veit ikkje, er det?

– Ja, er det ikkje?

Trøysta i tanken på at ting kunne vore verre, ligg jo i at ein overlever, at ein kjem seg vidare, klarar seg trass alt. Det er ikkje like lett å trøyste nokon som nett har opplevd og tenkt at no får me det ikkje betre.

– Ja, det kan hende. No får me det ikkje betre, er ikkje bra for nokon, seier Espen.

– Eg hugsar at eg og ei jente sat i sofaen og såg på film ein fredagskveld, seier eg, med enkel servering og fri neste dag. Og at eg sa, utan å legge altfor mykje i det, at: det blir ikkje betre enn det her. Då spratt ho opp og sa: jo, det blir det, det må det, er du nøgd med det her? Ho såg seg rundt heime hos meg. Dei få tinga mine, dei små romma. Ho ville reise rundt jorda, ho ville oppleve utrulege ting, ho ville ikkje berre ligge på sofaen, sa ho. Hadde eg sagt at det fanst verre fredagskveldar enn det her, så hadde kan hende livet mitt vore annleis.

– Vil du at livet sitt skal vere annleis, spør Espen.

– Nei, seier eg.

– Du er nøgd?

– Sjølvsagt ikkje, seier eg. – Kven er vel nøgd?

– Eg er ganske nøgd, seier Espen.

– Ja, du treng ikkje noko for i bli gladare?

Espen trekker på skuldrene:

– Ein betre terning i VG, kan hende.

Avisa rulla ein trear tidlegare i veka.

– Kva skjedde med jenta på sofaen, forresten, spør Espen på veg ut frå den middels greie kaffistaden.

No er det min tur til å trekke på skuldrene:

– Ho trefte ein annan.

– Det finst verre ting, seier Espen.

Nils-Øivind
Haagensen

Nils-Øivind Haagensen
er forfattar og forleggar.