Eg står inne på ein leiketøysbutikk og betalar for gåva til nevøen min.

–Treng du ein pose? spør kassadama og smiler. Eg smiler attende og lurer på kor mykje av omsetjinga til leiketøyskjeda eg eigentleg er ansvarleg for. Då eg har betalt, kjem eg fram til at eg har stått for plastposar nok til å fylle ein heil kval. Og eg har ikkje ein gong born sjølv. Eg takkar nei og stappar leikebilane opp i ryggsekken. Men det er ikkje det at eg har så mange tanteborn som står for leiketøysinflasjonen i budsjettet mitt. Eg har berre ikkje éit og eit halvt sysken, slik som den norske kjernefamilien tilseier. Eg har sju.

– Sju?! får eg i andletet, anten lattermildt eller direkte bekymra. Det er ikkje vanleg for ein familie å ha born nok til eit eige fotballag lenger. Og medan tanken slår rot i hovudet mitt, innser eg at eg må forklare stakkarane korleis det heng i hop òg. Foreldra mine har berre ikkje halde saman. Fleire gonger.

For far min har prestert å få fire born med tre ulike kvinner. Eg er eit av dei. Mor mi har to med stefaren min, som har to frå før. Han ho nyleg har forlova seg med, har òg to born. Den eldste bror min er seks år eldre enn meg, og den yngste syster mi er 18 år yngre enn meg. Ingen av dei er heilt biologiske, ingen av dei er adopterte, og ingen av dei er kunstig produserte.

«Jeg mener at å vokse opp med begge sine biologiske foreldre er det mest optimale for barna», er motargumentet mot lovleg egg- og sæddonasjon i Noreg frå overlege og professor i barnemedisin, Vegard Bruun Bratholm Wyller til Morgenbladet. Bioteknologirådet sitt framlegg om å tillate eggdonasjon skal verte handsama på Stortinget i haust. Med slik donasjon er det mogleg for homofile og ufriviljug barnlause å få born.

Jamvel har to menneske i lag større sjanse til å overleve småbarnsperioden, meiner Forskning.no. Og korleis skal ein eigentleg forklare at mor og far har fått eit anonymt egg frå Sør-Afrika, og då bestemt at jentungen ikkje skal få vite kvar ho eigentleg kjem frå?

Samstundes veks så mange som 25 prosent av norske born opp utan to biologiske foreldre, ifølgje Aleneforeldreforeningen. Om dei er aldri så naturleg unnfanga.

For det å vere forelder er meir enn å vere biologisk knytt til eit barn. «Nye familiar» er ikkje så nytt. Og dersom ein er ufriviljug barnlaus og søkjer hjelp, er ikkje sjansen større for at ungen får omsorga ho treng når ho først er sett til verda?