Naïd Mubalegh
skriv fast om fuglar i spalta «Fugleperspektiv» i Dag og Tid
Naïd Mubalegh skriv om fuglar for Dag og Tid og arbeider som lærar i norskopplæring på vidaregåande skule og som gjesteforskar ved Universitetet i Oslo. Ho er fødd og vaksen opp i byen Blois i Loiredalen i Frankrike. Mor hennar er frå byen Rennes i Bretagne og far hennar frå Kabul i Afghanistan. Med elva som nærmaste granne voks interessa for andre livsformer i barndomen, spesielt fuglar. Ho enda opp med å studere biologi i Paris og etter masterstudiet studerte ho vitskapsfilosofi og -historie. Etter å ha budd mellom anna i Lisboa flytta ho for godt til Oslo i 2019, der ho er med i det ornitologiske miljøet. Ho har også omsett og gjendikta ei rekkje tekstar mellom norsk og andre språk, for eksempel for tidsskriftet Mellom.
Siste artiklar frå Naïd Mubalegh
-
Å dele bord med gråsporven
-
Heipip, lerkeaktig erlefugl
-
Bodbringaren frå Sahel
-
Mellom flodhestrygger og nordiske breidder
Strandsnipene kjem langvegsfrå for å hekke i Noreg.
-
Under tårnfalkblikket
-
Grønfinkgrønt
Grønfinkar lever som regel nokre år, men rekordar etablerte gjennom ringmerking ligg over ti.
-
Under vengja til tjeldfar
-
Den minste kongen i Eurasia
Det er ofte røysta som røper nærværet hans, så lenge ein er i stand til å høyre han.
-
Svarttrasten om vinteren
-
Vintermunkar
Fuglen munk har vore sentral i utgreiingar om fugletrekket.
-
Julefuglen i augustnatta
Havsvala tel blant dei minste sjøfuglane i verda. Ho er omtrent stor som ein sporv, men kan leve lenger enn tretti år.
-
Konglebiten – den fargerike vandraren frå nord
-
Ei rugde i handa
Det gryr av dag over øya Jomfruland denne klare laurdagen i september. Eg er her på helgevitjing og har kome opp fugletårnet, 17 meter over bakken, for å gje ei hand i ringmerkinga.
-
«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»
-
«Har du sett nøye på korleis småfuglar – sporvar, finkar, songarar eller trastar – rører seg i lufta?»
-
Kveldknarrar i måneskin
Songen til «kveldknarren», slik natteramnen også vert kalla, minner noko om grashoppesong.
-
Låvesvalehale
For å bestemme alder og kjønn hjå ei låvesvale skal ein ty til fargane i fjørdrakta og til lengda på dei ytste halefjørene.
-
Makrellterna over vatnet
Gjennom oppveksten var ei av dei sterkaste opplevingane mine å oppdage den fyrste makrellterna blant hettemåsane.
-
Korleis finn dei vegen?
Eit vedvarande paradoks når det gjeld fugletrekket, er at det verkar både uforanderleg og fleksibelt på same tid.
-
Mot haust med storspovehoene
-
Møte med myrsongaren
-
Seglarane som aldri går i land
Tårnseglarar et, drikk, parar seg og søv på vengjene.
-
Gauken og vertane hans
Røyrsongaren tel blant dei vanlegaste vertane for gauken i Europa og toler som oftast gaukeegg i reiret sitt.
-
Dialektfuglen raudvengtrast
Sannsynet for at du møter på raudvengtrastar i år, er stort.
-
Linerla – løyndomsfull kjenning
Om våren og sommaren vert linerla sett mange plassar, gjerne i nærleiken av menneske, frå byar til stølar, og ho kan finne på å byggje reir i eit svimlande utal habitat.
-
Gransongaren slår knockout på kunstig intelligens
Den beskjedne låten hans, som mange synest å ikkje høyre, er eit vårteikn i seg sjølv.
-
I dirrande lerkeposisjon
Er det sant at songlerka «jublar høgt i sky»?
-
Vipa, ved vippepunktet
Tankegangen om at alt som ikkje gjev direkte økonomisk avkasting er bortkasta, har ført til at livsgrunnlaget for ein art som vipa forsvinn i Noreg.
-
Valdeleg stokkanderotikk
Fyrst på 2000-talet stilte ein forskar spørsmålet: Korleis er det for hoa når hannen har ein slik lem?
-
Hubro-hoa ropar
Ho syng åleine! Det er utradisjonelt, og det forvirrar fleire enn meg.
