Ingvild Bræin
nordist og fast bokmeldar i Dag og Tid
ingvildbrain@yahoo.com
Ingvild Bræin er fast bokmeldar i DAG OG TID. Ho er redaktør i Barnebokkritikk.no og teatermeldar i Bergens Tidende. Tidlegare har ho vore redaksjonssekretær i Klassekampen og programansvarlig ved Litteraturhuset i Bergen. Bræin har ein mastergrad i nordisk frå Universitetet i Bergen, med masteravhandling om Tarjei Vesaas’ roman Brannen. Ho har gitt ut boka Grotten om æresbustaden i Slottsparken (Samlaget 2019).
Siste artiklar frå Ingvild Bræin
-
Framsteg som tilbakesteg
Når vatnet stig, søkk den kollektive medkjensla.
-
Det krevjande livet
Debutromanen til Anne-Lise Frøland er solid, vesentleg og gripande.
-
Frisk debut
Litt forenkla kan ein seie at Gina Tandberg bygger opp eit heilt fagfelt, for så å rive det ned.
-
Presisjon ved surrealisme
Weronika Murek er krevjande i formspråket, men orkar ein å strekke seg litt, kan ein fort oppdage at ein har vakse ein litterær halvmeter.
-
Nedslåande sanning
Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.
-
Eit solid stykke arbeid
Gaute Heivoll skriv storslått om dei små tinga og smålåtent om dei store.
-
«Jonas Hansen Meyer debuterer med ei overtydande soge om den evige ungdommen.»
-
Tinderkliving
Eg er oppmuntra av Kathinka Steenstrups nedmuntrande roman om Tinder-røyndomen.
-
Huset med dei rare i
Andres selskap blei også mitt selskap, takk vere ein stødig og vital forfattar.
-
Lukeparkerte damer
Line Baugstø har gitt stemme til ei gruppe som sjeldan blir høyrd.
-
Skrivebom
Her stod det mykje, men eg veit ikkje heilt kva.
-
Ikkje la folk vente
Problem går ikkje vekk som ved eit trylleslag.
-
Skildrar av rang
Unn Conradi Andersen kan godt bli heile livet for meg.
-
Når røtene blir lange
Marte Qvenild overtyder stort, men rotar bort slutten.
-
For å seie det mildt
Allereie dei gamle grekarane visste om sambandet mellom framskritt og feilsteg.
-
Fadesar og fasadar
Roboten blir til mens vi ror.
-
O’hoi!
I sjangeren «skipsreiarroman» har Henrik H. Langeland levert eit svært medrivande bidrag.
-
Litt mykje på tallerkenen
Sjølv om vi er på ei kulinarisk reise, er ikkje dette heilt min kopp te.
-
«Ei på alle måtar stor forteljing.»
-
Drivande god
Biltur utan retning blir litteratur med stødig veggrep.
-
Rørande, vittig og satirisk
Bokmelding: Eden av Audur Ava Ólafsdóttir
-
Eit svart kapittel
Det finst plakatprotest, og så finst det innbakt protest.
-
Er alle gode ting tre?
Som i tresteg er det gode tilløp i romanen, men eg skjøner ikkje heilt landinga.
-
Eminent ekspedert
Larssens universelle roman skriv seg opp under himmelkvelvinga.
-
Framifrå sunge
Lindstrøm sviktar visst aldri i si litterære overtyding.
-
Inga grå mus
Må alle setje pris på rosa ballongar og pent danderte iskaker?
-
Solid novellekunst
Det er utruleg kor mykje som ikkje er til å tru.
-
Botnsolid
Nokre gongar gir ein bokmeldar seg ende over.
-
Dyra kjem best ut
Martine Jonsrud skriv godt, men kan jobbe litt med logikken.
-
Dyra kjem best ut
Martine Jonsrud skriv godt, men kan jobbe litt med logikken.
-
Ei eigenrådig elv
Einar Stenseng har ei forteljarstemme som er freidig, original og levande.
-
Ut på tur, alltid sur
Ingvild Solstad-Nøis’ fjerde roman har gode taktar og nokre brot med desse. Akkurat som ferien ho legg for dagen.
-
Kikholoperasjon
Camilla Bøksles roman er ein skjebnesymfoni. Eller snarare ein skjebnefuge.
-
Replikkmakaren
Heidi Linde er ein skarp observatør og ein nøktern forteljar. Knappenålspresisjonen skaper eit lokkande syskrin av ein roman.
-
Stoler på stilen
Slekt skal følge slekters gnag.
-
Smart underhaldning
Ingrid Winter er tilbake, endringskoordinert og optimalisert gjennom self-reinforcement.
-
Så lada
Det er ikkje godt å seie kva som er høna og egget i portrettet av ei skjør mor og ein far med utfordringar.
-
Store kjensler på småbruket
Sophia Saengers roman er eit intenst, fengslande drama om sjeleliv og solbærsyltetøy.
-
Det ljomande fråværet
Romanen er ein ballong som stig kraftfullt til vêrs, men som dalar litt mot slutten.
-
Ujamn novelledebut
Eg veit ikkje om eg skal kalle det gull i grusen eller grus i gullet.
-
Ein fest
Debutant Lina Breidablik får hummar og kanari til å bli heil ved.
-
Det er ikkje openbert
Jonny Halberg tar oss med på ei reise i død, sorg, løyndomar og familiedynamikk, men òg i ypparleg språkføring og forteljarkunst.
-
Fulltreffar i bomstasjonen
Helene Guåkers roman er ein kraftprestasjon.
-
Avstemd krise
Av og til tyder «triviallitteratur» berre at litteraturen er triviell.
-
I tjukt og tynt
Trass i nokre humpar er debutanten Kjersti Bergersen på rett veg.
-
Ordas salt
Carl Henrik Berge er både sjangermedviten og original i denne sterke motstraumsromanen.
-
Inga føling i fjæra
Øyehaug imponerer med det originale språkuniverset sitt.
-
Kosteleg lesing
Nina Lykke serverer bitande, leikande, drivande god samfunnssatire.
-
Steinbra
Leander Djønnes roman er original, skakande og oppslukande.
-
Ei fortetta og gripande historie
Gaute Heivoll gjer det usynlege høyrleg i romanen Dine ord.
-
På høgd med det beste
Martin Baldysz’ tur i fjellheimen loddar djupt.
-
Storslått og gripande
Jens M. Johansson skriv drivande godt og nyansert om ein løgnar og familien hans.
-
«Ta på deg treskonå og spring»
Medaas-prisvinnar Sigvart Dagsland er blitt stødigare i sin eigen dialekt og er ikkje redd for noko lenger.
-
Ikkje akkurat plankekøyring
Erik Engblads roman om tømraren Jarle er heil ved.
-
Gjennombrot og samanbrot
Marte M. Solem skriv med stor presisjon om ein tilstand der alt raknar.
-
Mål og meining
Vandre heim er ein kort roman med høg himmelkvelving.
-
Gjengangarane
Sei meg kva du driv med, og eg skal fortelje deg kva kundane dine seier.
-
Fylt av Tom
Av og til har bøker ein rikdom som smittar. Eg kjenner meg steinrik.
-
Krefttaket
Christine Nitter har skrive ei forteljing om ein vond situasjon. Det kunne gjerne gjort vondare for eg-personen.
-
Held seg på vegen
Hølleland har skrive ein spennande og uhyggeleg roman om korleis ein kan streve med å fote seg i livet.
-
Ut mot havet
I Eivind Buenes roman får vi mykje å tenke på, og mykje godt språk å gle oss over.
-
Inga kvinne er ei øy
På nesten ingen sider skriv Mette Karlsvik om jorda frå inst til ytst, og om det meste av menneskelivet.
-
Flukt, fengsel og eksil
Abbas Khider skriv om eit Irak i splitting og splintar – og det gjer han med stor sans for samanheng.
-
Saknar pust
Det kan vere at denne romanen er for observant for sitt eige beste.
-
Livet i eit nytt skjær
Snu deg er ein skakande elegi om tapet av eit barn, men samstundes ber boka i seg håp om ei lysare framtid.
-
Fortid til ettertida
Kristian Klausen skriv rikt og tankevekkande om to menneske som på ulikt vis går og ber på seg sjølv.
-
På hyttetur med seg sjølv
Marianne Teie gir oss ein morosam, mørk og rørande studie av eit djupt plaga sinn.
-
Vinterbest
Novellene til Merethe Lindstrøm er smerteleg gode.
-
Om sjølvbedrag og sjølvinnsikt
Personane til Kristin Hoffmann balar med mykje. Det blir til sist lesarens gevinst.
-
Dystopi med ein vri
Alt som ikkje står, men finst, i den korte romanen til Sondre Midthun, er det geniale.
-
Den vesle verda på Tøyen
Ingvild H. Rishøis roman er gripande, velkomponert og uråd å finne veikskapar ved.
-
Heilstøypt
Stein Torleif Bjella fiskar ikkje etter lesarens gunst, men gjett om vi sit på kroken.
-
Vital leseoppleving
Anfinnsen overforklarer ikkje, men lèt lesaren gå inn og trekke samanhengar sjølv.
-
Rikt og finstemt
Hos Terje Holtet Larsen finn du alt det handlar om, litt på sida av handlinga.
-
Byens ord
Det er ikkje lett å stå på terskelen til nye tider, slik personane – og Oslo – gjer i det storslåtte romanverket Byens spor.
-
Apokalypse no?
Gaute M. Sortland skriv knakande godt om noko du knapt tør å lese om.
-
Det vedkjem oss
Runo Isaksen studerer innhaldsdeklarasjonen i menneska.
-
Roman med himmel over
Mattis Øybø har skrive ein sterk og medrivande roman om historia – og om plassen historiene har i livet vårt.
-
Størst av alt er kjærleiken
Romanen om Jesus har eit gjennomført språk, men er svakare som litteratur.
-
Ikkje alltid eins å sjå
Når ein trudde den norske målstriden alt gjekk over støvelskafta, vadar Arnfinn Kolerud ut i ei endå striare elv.
-
Den krokete vegen fram
Debutromanen til Eirik Willyson er både stram og villfaren. Det held ikkje heilt til mål, men kan likevel vere eit presist bilde på ein skriveprosess.
-
Når det tener til noko
Maria Alnæs set romanlandskapet sitt langt vekk frå oss. Då kjem det velsigna nært.
-
I draumeland
Ei framand verd kan av og til kjennast uhyggeleg nær.
-
Død og pine, så moro
Maren Uthaug gravlegg finkjensla og gir liv til ei fantastisk historie.
-
Krenk meg sakte
Godtek ein berre å bryte språkmuren i denne fabelen, er det mykje moro i vente på andre sida.
-
Leiken kortprosa
Torbjørn Oppedal skriv kort og godt kort og godt.
-
Anne Frank i Drammen
Kristian Klausen gir oss både eit interessant tankeeksperiment og fornya litteratur.
-
Omfangsrikt
Stein Sørensen engasjerer med brei kunnskap, men det kan bli for mykje av det gode.
-
I spennet
Line Blikstad skriv medrivande om havet, døden og kjærleiken.
-
Studiepoeng til debutant
Karina Karlsen Aase skriv friskt og underhaldande om eit studentliv på halv tolv.
-
Fabelaktig
Det er ein fryd å vere lesar i møte med Erik Fosnes Hansens siste roman.
-
Samtida i våre hender
Cathrine Knudsen skriv tankevekkande om ei framandgjord framtid.
-
Minnerik oppleving
Eivind Sudmann Larssen har ein fast penn om utflytande storleikar.
-
Respekt for «morra di»
Ein finn seg sjølv med både hjartet og latteren i halsen når Arne Svingen skriv med utgangspunkt i det fjerde bodet.
-
Forteljarane frå Odda
-
Kva har han bygd?
-
Stemma
-
Samlande motsetnader
Litteratursymposiet i Odda feirar femten år og held på den gjennomtenkte, avslappa stilen.
-
Mattekunnskap
-
Vekebladaktige stemmer
Når eit bilde er belasta, kan språket skli ut.
